Σε προηγούμενο άρθρο μου αναφέρθηκα στο γιατί δεν πρέπει να περιμένουμε από τον σκύλο μας να μας σέβεται. Με αφορμή αυτό, μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ γιατί σέβομαι εγώ τα σκυλιά, πράγμα που δεν ήταν πολύ απλό, αφού είναι κάτι δεδομένο για μένα, ριζωμένο από τα βιώματα μου ή ενστικτώδες. Θα προσπαθήσω εδώ να συνθέσω τις σκέψεις μου, μιας και είναι η βάση της αρμονικής συμβίωσης αλλά και της εκπαίδευσης που εφαρμόζω. Ελπίζω έτσι να εξηγήσω γιατί θα πρέπει να σεβόμαστε τα σκυλιά, ειδικά όσοι/ες από εμάς επέλεξαν να γίνουν κηδεμόνες τους. Άλλωστε, δεν επέλεξαν εκείνα να ζήσουν μαζί μας, εμείς τα φέραμε στη ζωή μας με σκοπό να τη συμπληρώσουν και να την κάνουν ομορφότερη. Αυτό συνεπάγεται ότι και η δική τους ζωή θα πρέπει να είναι όμορφη και υγιής, από σωματική, συναισθηματική και κοινωνική άποψη.

Τι σημαίνει, όμως, σεβασμός; Όπως σε κάθε σχέση, είναι η βάση της, το θεμέλιο που αν είναι δυνατό, μπορεί πάνω του να αναπτυχθεί η πιο αρμονική και ισορροπημένη σχέση. Σέβομαι τον σκύλο μου σημαίνει πρώτα ότι αποδέχομαι τη φύση του και τα ένστικτά του. Αποδέχομαι, έπειτα, ότι είναι άτομο με δική του προσωπικότητα, πιθανόν με μια προϊστορία και με βιώματα που έχουν καθορίσει τον χαρακτήρα του και τον τρόπο του να βλέπει τη ζωή και το περιβάλλον γύρω του. Αποδέχομαι και σέβομαι την ιδιοσυγκρασία του και τα συναισθήματα του. Πρέπει να καταλαβαίνω και να σέβομαι τα πάνω και τα κάτω στη διάθεση του, τα όρια που μου βάζει στη σωματική επαφή, τον προσωπικό του χώρο και χρόνο. Σέβομαι τα πράγματα του και το φαγητό του, τις φυσικές και ψυχικές του ανάγκες.

Σέβομαι τον σκύλο μου σημαίνει ότι αναγνωρίζω τη δύναμή του και τις ικανότητές του και δεν θεωρώ τον εαυτό μου ανώτερο σαν άνθρωπο, γιατί δεν είμαι. Είμαι ίση ως προς το δικαίωμα στη ζωή και στην ευζωία, οι ανάγκες του είναι το ίδιο σημαντικό να καλυφθούν όσο και οι δικές μου, είμαι ισάξιο μέλος στη σχέση μας και δεν θα επιδιώξω να επιβληθώ, αλλά θα αποδεχθώ το άλλο άτομο και θα διαμορφώσω τη σχέση μας βάσει και των δικών του ιδιαιτεροτήτων.

Ο ανθρωποκεντρισμός έχει επικρατήσει, δυστυχώς, και μας έχει κάνει αλαζόνες σε σχέση με τα άλλα είδη, μας κάνει να παραβλέπουμε τη δύναμη τους και τη διαφορετικότητα τους και να κατατάσσουμε πρώτα τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, μην αναγνωρίζοντας πόσο διαφορετικές είναι αυτές των άλλων ατόμων, αν ανήκουν σε άλλο είδος. Το ίδιο και με τα σκυλιά, πολύ εύκολα θεωρούμε ότι εκείνα πρέπει να μπουν στον τρόπο ζωής μας και να προσαρμοστούν αδιαμαρτύρητα και στωικά σε αυτόν, έστω και αν είναι ενάντια στη φύση και τα ένστικτα τους. Ακόμα κι έτσι, σέβομαι την ικανότητα τους να προσαρμόζονται και να δημιουργούν δυνατές σχέσεις με τον άνθρωπο, σέβομαι την επιθυμία τους να είναι χαρούμενα και το ότι θα κάνουν τα πάντα για να το εκπληρώσουν για τον εαυτό τους, και αν μας εμπιστεύονται, θα το προσπαθήσουν και για εμάς.

Τα σκυλιά έχουν υπάρξει παιδικοί μου φίλοι, μωρά, άρρωστοι και ηλικιωμένοι που φρόντισα, σύντροφοι σε καλές και κακές στιγμές, συνοδοιπόροι σε περιπέτειες, περαστικοί στον δρόμο μου και η καθημερινή μου άσκηση, το αντικαταθλιπτικό μου, η πιο ξεκάθαρη επικοινωνία μου, το άγχος μου και η χαρά μου, πρόσφατα και η δουλειά μου. Μέσα σε αυτήν την πορεία, ήμουν εκεί και παρατηρούσα, έβαζα όρια και μου έβαζαν όρια, πέτυχα την αμοιβαία χαρά και την ικανοποίηση και άλλες τόσες φορές απέτυχα και απογοητεύτηκα. Τελικά, σέβομαι τα σκυλιά για όλα όσα μου έχουν διδάξει, για όσα ακόμα θα μου διδάξουν και χαίρομαι που οι γνώσεις και τα εργαλεία του συμπεριφορισμού σκύλων με κάνουν καλύτερη στην πραγμάτωση του σεβασμού και της αρμονικής συμβίωσης μαζί τους. Τελικά, σέβομαι τον κοινό μας στόχο, που είναι μια όμορφη ζωή, όχι απλά η επιβίωση.